سرپوش هنری – به گزارش ایسنا به نقل از ددلاین، او آخرین بازمانده از نسل بازیگران اصلی فیلم معروف «بر باد رفته» محصول سال ۱۹۳۹ میلادی و مسن ترین بازیگر برنده اسکار و در قید حیات سینمای جهان محسوب می شد.

نخستین حضور «هاویلند» در سینما در فیلم «رویای شب نیمه تابستان» ساخته «ماکس راینر» در سال ۱۹۳۵ رقم خورد و بعد از آن کمپاني برادران وانر یک قرارداد ۷ ساله همکاري او با منعقد کرد و برادران وارنر «هاویلند» را برای بازی در فیلمهای «کاپیتان بلاد» و «ماجراهای رابین هود» انتخاب کرد.

پس از اتمام قرارداد با برادران وانر و موفقیت در یک جدال حقوقی با این کمپانی فیلمسازی، «هاویلند» برای بازي در فیلم «هر کس سوی خودش» (۱۹۴۶) موفق به کسب نخستین جایزه اسکار شد و در سال ۱۹۴۹ نیز با فیلم «وارثه» برای دومین بار اسکار را به خانه برد. او در مجموع پنج بار نامزد جایزه اسکار شده است.

او در ادامه در چندین فیلم من جمله «گودال مار»، «دختر عموی من ریچل»، «نور میدان شهر»، «هیس … هیس شارلو عزیز» و… مقابل دوربین رفت و در عرصه تلویزیونی نیز فعال بود که آخرین حضور آن به سال ۱۹۸۸ و بازي در فیلم تلویزیونی «زنی که او دوست داشت» بازمیگردد.

« اولیویا دی هاویلند» در سال ۱۹۶۵ بعنوان نخستین زن در رأس هیات داوران بخش رقابتی جشنواره فیلم کن قرار گرفت، در حالیکه سایر اعضای هیأت داوران همگی از سینماگران مرد بودند.

این بازیگر انگلیسی- آمریکایی در سال ۲۰۰۸ و در سن ۹۲ سالگی مدال ملی هنر آمریکا را دریافت کرد و در سال ۲۰۱۰ نیز موفق به کسب نشان شوالیه از دولت فرانسه شد و در سال ۲۰۱۷ لقب«Dame» را از الیزابت دوم دریافت کرد.

***

بیوگرافی اولیویا دی هاویلند

اولیویا مری دی هاویلند (به انگلیسی: Olivia Mary de Havilland) (زادهٔ ۱ ژوئیه ۱۹۱۶ – درگذشته ۲۵ ژوئیه ۲۰۲۰) هنرپیشه بریتانیایی-آمریکایی برنده جایزه اسکار شناخته شده برای نقش‌های اوایل بود. او از والدینی انگلیسی در توکیو متولد شد. دی هاویلند و خواهر کوچکترش جون فونتین در سال ۱۹۱۹ به کالیفرنیا نقل مکان نمودند. او در نقش «ملانی همیلتون» در بر باد رفته (۱۹۳۹) و نقش مقابل ارول فلین در ماجراهای رابین‌هود (۱۹۳۸)، شهر داج (۱۹۳۹)، ردپای سانتا فه (۱۹۴۰) حضور داشت.

او یکی از آخرین بازماندگان سینمای کلاسیک هالیوود و پیرترین بازیگر در قید حیاتی بود که برنده جایزه اسکار شده بود. وی همچنین آخرین بازیگر بازمانده از بین هنرپیشگان اصلی فیلم کلاسیک بر باد رفته بود.

دی هاویلند و خواهر فونتین تنها دو خویشاوندی بودند که برنده جایزه اسکار نقش اول شده‌ بودند. وی همچنین جایزه هیئت ملی بازبینی فیلم، جایزه حلقه منتقدان فیلم نیویورک، روبان نقره‌ای اتحادیه ملی روزنامه‌نگاران سینمایی ایتالیا و جایزه ولپی جشنواره فیلم بخاطر ایفای نقش در فیلم گودال مار (۱۹۴۸) دریافت نمود. جایزه گلدن گلوب بخاطر ایفای نقش در وارثه در ۱۹۵۰ و برای آناستازیا: در ۱۹۸۷ به وی اعطا شده‌است. او بخاطر فعالیت‌هایش در سینما، به دریافت یک ستاره در پیاده‌رو شهرت هالیوود، مفتخر شده‌است.

ابتدای زندگی

اولیویا دی هاویلند در ۱ ژوئیه ۱۹۱۶ از والدینی بریتانیایی در توکیو، ژاپن به دنیا آمد. پدر وی «والتر آگوستوس» (۱۹۶۸–۱۸۷۲) دانشگاه کمبریج تحصیل کرده بود و به عنوان پروفسور زبان انگلیسی در دانشگاه سلطنتی تدریس می‌نمود و مادرش «لیلیان آگوستا» (۱۹۷۵–۱۸۸۶) نیز در آکادمی سلطنتی هنرهای دراماتیک لندن تحصیل نموده بود و هنرپیشه تئاتر بود هنگامی که به همراه همسرش به توکیو نقل مکان نمود. مادرش نیز در دهه ۱۹۴۰ هنگامی که دخترانش به شهرت رسیدند با نام هنری «لیلیان فونتین» به عرصه نمایش بازگشت.

والدین دی هاویلند در سال ۱۹۱۴ ازدواج نمودند. اما این ازدواج به واسطه خیانت‌های پدرش پایان خوشی نداشت. خواهر کوچکترش «جوان فونتین» (دیرتر با نام هنری جوان فونتین شناخته شد) در ۲۲ اکتبر ۱۹۱۷ به دنیا آمد. در فوریه ۱۹۱۹، شوهر خویش را ترغیب نمود برای آب و هوای بهتر برای دختر بیمارشان به انگلستان بازگردند. خانواده بخاطر درمان و تب شدید اولیویا در کالیفرنیا توقف نمودند.

اگرچه وی حرفه هنرپیشگی را رها کرده بود، لیلیان به دخترانش هنر قدردانی یاد می‌داد، برای فرزندانش شکسپیر می‌خواند. وی همچنین به آن‌ها موسیقی و سخن سرایی آموزش می‌داد. در آوریل ۱۹۲۵ پس از اینکه طلاق وی قطعی شد، لیلیان این بار با فردی با نام جرج ام. فونتین که صاحب یک فروشگاه بود ازدواج نمود.

دی هاویلند در مدرسه ابتدایی ساراتوگا، دبیرستان نورت دیم در بلمونت و دبیرستان لوس گاتوس تحصیل نمود.

حرفه

اولین حضور وی در سینما در فیلم رؤیای شب نیمه تابستان ساخته ماکس راینر بود که در اکتبر ۱۹۳۵ به اکران درآمد.

خویشاوندان

او خواهر بزرگ‌تر جون فونتین دیگر هنرپیشه هالیوود می‌باشد که او نیز برنده اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن برای فیلم تردید (۱۹۴۱) است.

زندگی خصوصی

دی هاویلند دو بار ازدواج نمود. در ۲۴ ژانویه ۱۹۴۶ با «مارکوس گدریچ» یک کهنه سرباز نیروی دریایی، نویسنده و فیلم‌نامه‌نویس نمود آن‌ها در ۱ دسامبر ۱۹۴۹ صاحب یک فرزند پسر به نام «بنجامین» شدند. در سال ۱۹۵۲ از همدیگر جدا شدند. فرزندانش نیز در ۱ اکتبر ۱۹۹۱ در سن ۴۱ سالگی در اثر لنفوم هوچکین درگذشت.

در ۲ آوریل ۱۹۵۵، دی هاویلند با «پیر گالانته»، یک روزنامه‌نگار و ویراستار هفته‌نامه خبری پاری مچ ازدواج نمود. آن‌ها در روز ۱۸ ژوئیه ۱۹۵۶ صاحب یک فرزند دختر بنام «ژیزل» شدند

در سال‌های اخیر، او به ندرت اماکن عمومی ظاهر شده‌است. طبق کتاب خاطراش، دی هاویلند از سال ۱۹۶۰ در شهر پاریس زندگی می‌کند

در ۱۷ نوامبر ۲۰۰۸، در سن ۹۲ سالگی، دی هاویلند مدال ملی هنر را دریافت کرد. در ۹ سپتامبر ۲۰۱۰ نشان شوالیه لژیون دونور توسط نیکلا سارکوزی اعطا شد. در فوریه ۲۰۱۱، دی هاویلند در جوایز سزار در فرانسه ظاهر شد. اولیویا دی هاویلند در ۱ ژوئیه ۲۰۱۶، ۱۰۰ ساله شد.

افتخارات و جوایز

وی برنده دو جایزه اسکار در بخش بهترین بازیگر نقش اول زن برای فیلم‌های هرکس سوی خودش (۱۹۴۶) و وارثه (۱۹۴۹) است.

برنده بهترین بازیگر نقش اول زن گلدن گلوب – وارثه ۱۹۴۹