9 مهر، سال روز تولد لیلا حاتمی بازیگر محبوب و شناخته شده کشورمان است، لیلا حاتمی چه در فیلمی بازی کرده باشد و چه هیچ نقش آفرینی نداشته باشد همواره مورد توجه و رصد جامعه و اهالی سینما بوده است. او از ۱۲ سالگی در نقش کودکیِ کمال‌الملک در فیلم کمال الملک اولین حضور سینمایی خود را تجربه کرد و در 19 سالگی هم با ایفای نقش شاهزاده ترک در فیلم دلشدگان دیگر کاملا شناخته شد. مضاف بر این لیلا پدرش علی حاتمی، کارگردان سرشناس سینمای ایران، و مادرش زری خوشکام، هنرپیشه سینما است.
لیلا حاتمی بازیگری منحصر بفرد در سینمای ایران است که هم در داخل و هم در خارج از کشور به عنوان نماد بازیگر زن سینمای ایران شناخته می‌شود.
در داخل کشور بعد از فیلم «لیلا» داریوش مهرجویی در سال 1375 به عنوان هنرپیشه‌ای توانا در سطح اول سینمای ایران مطرح شد و بعد از موفقیت جهانی فیلم «جدایی نادر از سیمین» اصغر فرهادی در سال 1389 شمایل یک بازیگر موفق ایرانی در سطح بین المللی پیدا کرد. به همین دلیل در سال 2014 به عنوان یکی از اعضا هیئت داوران بخش مسابقه اصلی جشنواره کن (معتبرترین جشنواره سینمایی جهان) انتخاب شد.
در کارنامه بازیگری حاتمی به زحمت می‌توان انتخاب نادرست برای نقش‌آفرینی پیدا کرد، اما در یک سال اخیر 2 انتخاب عجیب او پرسش برانگیز است؛ فیلم «مردی بدون سایه» و سریال «نهنگ آبی».
پخش سریال نهنگ آبی به کارگردانی فریدون جیرانی از سال گذشته در شبکه نمایش خانگی شروع شد و تا به امروز ادامه داشته است اما مخاطبان با آن چندان ارتباطی برقرار نکردند، نقش حاتمی در فیلم به عنوان یک زن معتاد، عاشق و تند‌خو هیچ خصوصیت خاص و منحصر به خود ندارد و به تعبیری می‌توان گفت در مدار کلیشه‌های معمول سینما و حتی تلویزیون ایران است.
حاتمی در فیلم «من» سهیل بیرقی هم نقش یک زن خلافکار و عصبی را بازی کرده بود ولی در آن فیلم کاراکتر او به درستی در مسیر فیلمنامه و پرداخت شخصیت آن شکل گرفته بود که اتفاقا این نقش به عنوان یک اجرا متفاوت در کارنامه بازیگری او ثبت شد و مخاطب یک روی دیگری از بازیگری را می‌دید که معمولا در فیلم‌های نماد زن معصوم، بی دفاع بود.
شاید برپایه همین نقش آفرینی حاتمی در فیلم «من» او را برای سریال نهنگ آبی انتخاب کرده‌اند اما شخصیت «آناهیتا» در این مجموعه اساسا بسیار قابل پیش‌بینی و شناخته شده است، مخاطب به سرعت رفتارها و واکنش‌های او را می‌تواند پیش‌بینی کند و حضور حاتمی در این نقش معمولی پرسش برانگیز است، نقشی که انگار خود بازیگر هم با آن هیچ ارتباطی برقرار نکرده است و این حس به مخاطب هم القا می‌شود.